ටික දවසකට

වසර එකහමාරකට පස්සේ ලංකාවට යන්න ලැබුණා. ඒක මොන තරම් හිතට සන්තෝෂයක් ද කියලා දැනෙන්නේ යන දවස කිට්ටුවෙන්න කිට්ටුවෙන්න. කොහෙ හිටියත් උපන් රටට මොන තරම් සමීපද?

මෙත්

පැනයක්

මිනිස්සු හඳුනා ගන්නේ කොහොමද? ඇත්තටම ඇසුරු කරලා බලල ද? නැත්නම් කවුරු හරි දුන්න රෙකමදාරුවක් උඩද? එහෙමත් නැත්නම් ඇඳුමෙන් පැළඳුමෙන් ද?

මේ දකින දේවල් වල හැටියට නම් බහුතරයක් තවත් කෙනෙක් තේරුම් ගන්නේ වෙනත් කෙනෙකුගේ තීරණ උඩ ඉඳලා කියලයි මට හිතෙන්නේ. කෙනෙකුට නරකයි කියා හිතෙන දේ තවත් කෙනෙකුට හොඳ වෙන්න පුඵවන්, හොඳයි කියලා හිතෙන දේ නරක් වෙන්න පුඵවන් (මම මේ කියන්නේ මිනිස් තීරණ ගැන මිසක් සමාජයේ හොඳ නරක ගැන නොවෙයි).

ඇයි හැම දෙනාටම බැරි තවත් කෙනෙකු කියන දේ එකපාරටම පිලිගන්න‍නේ නැතුව තමන් විමසා බලා ඇත්ත සොයා ගන්න.

වෙලාවකට මටත් පිස්සු.

මෙත්

දහනම වන ශත වර්ෂයේ ලංකාව

එක්දහස් අටසිය අනූ ගණන් වල ඡායාරූප කිහිපයක් හමුවුනා අහම්බෙන් වගේ පරිගණකය තුල තිබී.

ලේවැල්ල පාරු පාළම














හපුතලේ දුම්රිය මාර්ගය














මහනුවර වැව